Çocuklarda Oyun Becerileri

Oyun Nedir?

Oyun, normalde zevk ve zevkle ilişkilendirilen, kendi kendini motive eden faaliyetlere gönüllü olarak katılımdır. Oyun eğlenceli, hayali veya hayali, yapıcı, kişilerarası (başkalarıyla oyun) veya içsel (tek başına oyun) etkileşimlerden oluşabilir. Oyun, çocukların çevre, bedenleri ve çevrelerindeki dünyadaki yerleri hakkında bilgi edinme yoludur.
Oyunun genellikle doğası gereği anlamsız olduğu düşünülür, ancak aslında çok yapılandırılmış veya hedefinde çok spesifik olabilir (örneğin, spor veya bilgisayar oyunları gibi tanımlanmış oyunlar). Oyun becerileri, oyun etkinliklerini (yeni etkinlikler dahil) planlama ve sıralama, sorunları çözme ve bir etkinlikten/oyuncaktan diğerine genelleme becerilerine göre belirlenir.

Oyun Neden Önemlidir?

Oyun, çocukların öğrenme yollarından biridir. Erken çocukluk döneminde “serbest” veya yapılandırılmamış oyun, çocukların kendi dünyalarını öğrenmeleri için önemli bir yoldur. Oyun aynı zamanda sosyal becerilerin gelişebileceği bir yoldur. Çocuklar büyüdükçe, kazanmayı, kaybetmeyi ve ’adil oynamayı’ olduğu kadar, kurallı oyunlar uydurarak toplumsal kuralları da öğrenirler. Ayrıca, bir şeyi iyi yapmak için dürtülerini kontrol etmeyi ve alan, müzakere ve problem çözmeyi öğrenirler. Her şeyden önce, eğlence ve rahatlama için oyun gereklidir.

Oyunu Geliştirmek İçin Gerekli Yapı Taşları Nelerdir?

Planlama ve sıralama: İyi tanımlanmış bir sonuca ulaşmak için sıralı çok adımlı görev veya aktivite performansı.
Yürütücü işlev: Üst düzey muhakeme ve düşünme becerileri.
Vücut farkındalığı: Uzuvlarınızın uzayda nerede olduğunu ve onları vücut ve çevre ile ilişkili olarak nasıl hareket ettireceğinizi bilmek. Tipik öğrenicilerde bu, öğrenmeyi kolaylaştıran ’otomatik’ bir bilgidir.
Problem çözme: Zorluğun ne olduğu, üstesinden gelmek için hangi stratejilerin kullanılabileceği ve üstesinden gelmek için müteakip performans da dahil olmak üzere bir zorluğun tanımlanması .
Sosyal beceriler: Başkalarıyla (sözlü veya sözsüz) karşılıklı etkileşime girme, başkalarıyla uzlaşma ve sosyal normları tanıyıp takip edebilme becerisiyle belirlenir.
Alıcı (anlayan) dil: Dilin kavranması.
İfade edici (kullanan) dil: İstekleri, ihtiyaçları, düşünceleri ve fikirleri iletmek için konuşma, işaret veya alternatif iletişim biçimleri aracılığıyla dilin kullanılması.
Öz düzenleme: Bir göreve veya duruma uygun duygu, davranış, dikkat ve aktivite düzeyini sosyal olarak kabul edilebilir bir şekilde elde etme, sürdürme ve değiştirme yeteneği).

Çocuğumun Oyunla İlgili Sorunları Olup Olmadığını Nasıl Anlarsınız?

Bir çocuk oyun oynamakta zorluk çekiyorsa, şunları yapabilir:

Bağımsız oynamakta güçlük çekerler ve sürekli yetişkinlerin ilgisini isterler.
Tamamlamadan (veya aktif olarak katılmadan) birden fazla aktivite arasında geçiş yapın.
Zamanlarını nasıl meşgul edecekleri veya kendilerini nasıl eğlendirecekleri konusunda bilgi eksikliği.
Az sayıda arkadaşı vardır veya arkadaş edinmekte güçlük çeker.
Problem çözmek için yetişkin yardımına ihtiyaç duyar.
Tek başına oynamaktan zevk alır ve başkalarının karışmamasını tercih eder.
Sınırlı veya çok tekrar eden faaliyetlerde bulunun (örneğin, sadece dışarıda koşmaktan hoşlanır, treni rayın sadece bir kısmında ileri geri iter).
Oyuncaklarla uygun şekilde oynamaz ve bunun yerine onları kutudan çıkarmayı veya odanın içinde fırlatmayı tercih eder.
Göz temasından kaçının.
Oyunu kendileri başlatamazlar ve bunun yerine oyunu kendileri için ayarlamak için başkalarına güvenirler.
Sırayla oynanan oyunlara girmeyin (örneğin, bir topu ileri geri yuvarlamak veya sırayla bir kule inşa etmek).
Başka hiçbir şeyle meşgul olmayacak kadar televizyona veya bilgisayara sabitlenmiş görünürler.

Bir çocuk oyun güçlüğü çektiğinde başka hangi sorunlar ortaya çıkabilir?

Bir çocuk oyun güçlüğü çektiğinde, ayrıca şu sorunlarla da karşılaşabilir:

Duygusal gelişim/düzenleme: duyguyu algılama, düşünceyi kolaylaştırmak için duyguyu bütünleştirme, duyguları anlama ve duyguları düzenleme becerisini içerir.
Sosyal beceriler: Başkalarıyla (sözlü veya sözsüz) karşılıklı etkileşime girme, başkalarıyla uzlaşma ve sosyal normları tanıyıp takip edebilme becerisiyle belirlenir.
Edimbilim: Dilin sosyal durumlarda kullanılma şekli.
Alıcı (anlayan) dil: Dilin kavranması.
İfade edici (kullanan) dil: İstekleri, ihtiyaçları, düşünceleri ve fikirleri iletmek için konuşma, işaret veya alternatif iletişim biçimleri aracılığıyla dilin kullanılması.
Planlama ve sıralama: İyi tanımlanmış bir sonuca ulaşmak için sıralı çok adımlı görev veya aktivite performansı.
Dil öncesi beceriler: Sözcük kullanmadan iletişim kurma yollarımız ve jestler, yüz ifadeleri, taklit, ortak dikkat ve göz teması gibi şeyleri içerir.
Duyusal işleme: Çevredeki ve kişinin kendi vücudundaki duyusal uyarılara doğru kayıt, yorumlama ve yanıt verme.
Faaliyetler arasında geçiş.
Öz düzenleme: Kişinin bir göreve veya duruma uygun duygu, davranış, dikkat ve aktivite düzeyini sosyal olarak kabul edilebilir bir şekilde elde etme, sürdürme ve değiştirme yeteneği.
Davranış: Çocuğun eylemleri, genellikle çevreleriyle ilgili.
Yürütücü işlev: Üst düzey muhakeme ve düşünme becerileri.
Çalışma belleği: Dili anlama, akıl yürütme ve yeni bilgiler öğrenme ile ilgili bilgileri geçici olarak tutma ve kullanma yeteneği; ve değişiklik meydana geldikçe bu bilgileri güncellemek için.

Oyun becerilerini geliştirmek için neler yapılabilir?

Birebir: Çocuğunuzla birlikte oynaması için fırsatlar yaratın (örn. akşam yemeğinden önce, her günün sonunda) ve eğlenceli olan ve çocuğun eğlenceli bulduğu aktiviteler tamamlayın.
Akran etkileşimi: Çocuğun, yapılandırılmış durumlarda (örn. oyun grubu) ve sosyal ortamlarda (örn. oyun alanı) diğer çocuklarla ilişki kurması için fırsatlar yaratın.
Oyun tarihleri: Çocuğun farklı ortamlarda paylaşım ve etkileşim hakkında daha fazla bilgi edinmek için arkadaşlarının gelmesi ve diğer insanların evlerine gitmesi için fırsatlar oluşturun.
Senaryolar: Çocuğun oyuncaklarla oynarken kopyalayabileceği senaryolar oluşturun (örn. "İşte tren geliyor. Köpek trene biniyor. Köpek trenden iniyor. İşte tren tekrar geliyor. Kedi trene biniyor. Kedi trenden iner"). Bu, çocuğun oyunda dili nasıl kullanacağını öğrenmesine ve bir oyun etkinliği içindeki eylemleri planlamasına ve sıralamasına yardımcı olur.

Hangi aktiviteler oyunu geliştirmeye yardımcı olabilir?

Deney: Çocuğun ne tür eğlenceli aktivitelerden ve oyunlardan hoşlandığını deneyerek öğrenin.
Çocukla düzenli olarak oyun aktivitelerine katılın.
Zevk: Çocuğun eğlenceli bulacağı oyun aktivitelerini seçin.
Çocuğa bir oyuncakla yeni ve farklı şeyler modelleyin ve gösterin.
Çocuğun liderliğini takip edin ve bir oyuncakla yaptıklarını kopyalayın (yani, yetişkinlerin bir oyuncakla yapılması gerektiğini düşündükleri ile sınırlı kalmayın).
Farklı yerler: Farklı yerlerde oynayın (örn. yerde, masada, dışarıda çimlerde).
Yüz yüze: Çocuğunuzun sizi taklit etmesi/kopyalaması için daha iyi fırsatlara sahip olması için oyun oynarken çocukla yüz yüze olduğunuzdan emin olun.
Masa oyunları: Daha büyük çocuklar için düzenli olarak masa oyunlarına katılın (örn. Yılanlar ve Merdivenler, Bil Bakalım Kim). Bu, çocuğa bu tür oyunları diğer çocuklarla nasıl oynayacağını öğretmeye ve onlara her zaman kazanan olmamanın sorun olmadığını öğretmeye yardımcı olacaktır.
Oynarken hikayeler geliştirin ve oyunun çocuk tarafından yönetilmesini sağlayın.

Çocuğumda oyun oynarken zorluklar fark edersem neden terapiye başvurmalıyım?

Oyun güçlüğü çeken bir çocuğa yardım etmek için terapötik müdahale aşağıdakiler için önemlidir:

Çocuğun akranlarıyla etkileşim kurma ve oynama yeteneğini geliştirin.
Çocuğu okulda ve park veya yüzme havuzu gibi yerleri ziyaret ederken diğer çocuklarla olumlu bir ilişki kurmaya teşvik edin.
Problem çözme becerilerini geliştirin.
Çocuğun daha iyi alıcı ve ifade edici dil becerileri geliştirmesine yardımcı olun.
Çocuğun okulda akran etkileşimlerini içeren etkinliklere katılmasına ve bunları tamamlamasına yardımcı olun (örneğin, grup projesi, spor yapma).
Çocuğun topluluk içindeki farklı etkinlikler/senaryolar hakkında bilgi edinmesine yardımcı olun (örneğin, alışveriş yapmak çocuğa yiyeceği nasıl seçeceğini, kasaya nasıl götüreceğini ve sonra ürünlerin parasını nasıl ödeyeceğini modelleyebilir).

Tedavi edilmezse oyunla ilgili zorluklar neye yol açabilir?

Çocuklar oyun oynamakta zorlandıklarında, aşağıdaki konularda da zorluk yaşayabilirler:

Yeni arkadaşlar edinmek.
Akranlarla arkadaşlıkları sürdürmek.
Başkalarıyla çalışmayı içeren yüksek öğrenim görevlerini tamamlamak.
Meslektaşlarla bağlantı kurmayı içeren işteki görevleri tamamlamak.
Bilgiye öncelik vermek ve zorlukları çözmek.

Oyun zorlukları için ne tür bir terapi önerilir?

Çocuğunuz oyun oynamakta güçlük çekiyorsa, bir Mesleki Terapiste veya Konuşma Terapistine başvurmaları önerilir.
En uygun profesyonel, o sırada meydana gelen diğer sorunlara bağlı olacaktır. Çoğu durumda, çocuğun hem Uğraş Terapisi hem de Konuşma Terapisi görmesi daha iyidir. Hem Ergoterapi hem de Konuşma Terapisi sağlayan Kid Sense’i seçmenin faydası budur.